بانک صنعت و معدن

بانک اعتبارات صنعتی که اولین بانک توسعه صنعتی در ایران بود و به‌موجب قانون برنامه عمرانی هفت‌ساله دوم کشور در سال 1335 به‌منظور ایجاد و تقویت کارآفرینان بخش خصوصی تأسیس شد. سهام اولیه این بانک تماماً به دولت تعلق داشت لیکن پس از حدود 20 سال فعالیت، تصمیم گرفته شد که با فروش تدریجی سهام به بخش خصوصی موجبات غیردولتی شدن بانک مزبور فراهم شود. در اواخر سال 1356 با فروش تدریجی حدود پنج درصد سهام به بخش خصوصی، زمینه غیردولتی شدن بانک آغاز شد.
بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران، دومین بانک توسعه صنعتی در سال 1338 که اولین بانک توسعه‌ای خصوصی در کشور به شمار می‌آمد، به‌صورت شرکت سهامی عام تأسیس شد. این بانک متعلق به بخش خصوصی بود و حدود 87 درصد سهام این بانک به افراد و مؤسسات ایرانی و 13 درصد بقیه متعلق به 19 بانک و مؤسسه خارجی بود. از 19 بانک خارجی، 6 بانک انگلیسی – 2 بانک فرانسوی – 4 بانک ژاپنی – 2 بانک آمریکایی – 2 بانک آلمانی – 1 بانک ایتالیایی و 2 بانک هلندی بودند.
بانک توسعه و سرمایه‌گذاری ایران، سومین بانک توسعه‌ای در سال 1352 به‌صورت شرکت سهامی عام تأسیس که حدود 82 درصد سهام این بانک به 3333 فرد و مؤسسه ایرانی و حدود 18 درصد باقی نیز به افراد و مؤسسات خارجی تعلق داشت.
شرکت سرمایه‌گذاری بانک‌های ایران در سال 1355 با سرمایه اولیه 15 میلیارد ریال به‌صورت شرکت سهامی عام آغاز به فعالیت کرد. سهامداران این شرکت را 15 بانک ایرانی و 1600 سهامدار از افراد حقیقی و حقوقی تشکیل می‌دادند.
پس از انقلاب اسلامی بانک صنعت و معدن به‌موجب مصوبه مورخ 1358/07/02 مجمع عمومی بانک‌ها، با اجازه حاصل از ماده 17 لایحه قانونی اداره امور بانک‌ها و از ادغام بانک‌های اعتبارات صنعتی – توسعه صنعتی و معدنی ایران – توسعه و سرمایه‌گذاری ایران و شرکت سرمایه‌گذاری بانک‌های ایرانی – صندوق ضمانت صنعتی و صندوق معادن تشکیل شد.