آشنایی با عرضه اولیه سکه یا ICO و چگونگی انجام آن

عرضه اولیه سکه (ICO) چیست؟

عرضه اولیه سکه (ICO)، معادل عرضه اولیه سهام (IPO) در دنیای رمزارزها است. شرکت‌هایی که در پی جذب سرمایه برای ایجاد سکه، اپلیکیشن یا سرویس جدیدی هستند، اقدام به برگزاری عرضه اولیه سکه می‌کنند.

سرمایه‌گذاران می‌توانند در رویدادهای عرضه اولیه سکه مشارکت و توکن‌های جدید منتشرشده از سوی شرکت مجری عرضه اولیه را دریافت کنند. در برخی از موارد می‌توان از این توکن‌ها برای استفاده از محصولات یا خدمات شرکت مجری عرضه اولیه استفاده کرد و در دیگر موارد، این توکن‌ها صرفاً گواهی سرمایه‌گذاری دیجیتال هستند و دارنده آن‌ها سهامدار شرکت مجری عرضه اولیه قلمداد می‌شود.

جدول قیمت لحظه‌ای ارزهای دیجیتال

تفاوت عرضه اولیه سکه (ICO) و عرضه اولیه سهام (IPO)

عرضه اولیه سکه (ICO) در مقایسه با عرضه اولیه سهام یا IPO اهداف متفاوتی را دنبال می‌کند. در ICO به‌جای تأمین سرمایه یک شرکت صنعتی که در حال گذار به مرحله توسعه بالغ‌تری است، تمرکز بر توسعه محصولاتی است که از سوی شماری از شرکت‌های نوپا ارائه شده‌اند. این شرکت‌های نوپا یا استارتاپ‌ها مشکلات مرتبط با حوزه‌های مختلف را شناسایی و راهکارهایی را مبتنی بر فناوری رمزنگاری و بلاک‌چین پیشنهاد می‌کنند.

در عرضه اولیه سکه، صورت‌های مالی یا عملکرد گذشته شرکت اهمیتی ندارد و ملاک ارزیابی، ارزشی است که در بیشتر موارد، بر پایه یک طرح جسورانه مبتنی بر فناوری خلق و پیشنهاد می‌شود. ازاین‌رو، اطمینان از اینکه سرمایه‌گذاران قادر به درک راهکارهای مبتنی بر فناوری هستند، متغیری مهم برای افزایش محبوبیت ICOها به‌عنوان ابزاری جدید برای جذب سرمایه است.

خلاصه آنکه برای شرکت‌های سنتی، روش‌های مختلفی برای جذب سرمایه لازم برای توسعه و رشد وجود دارد. عرضه اولیه سهام (IPO)، یکی از این روش‌ها است که در آن بنیانگذاران یک شرکت با عرضه عمومی بخشی از سهام شرکت خود، اقدام به جذب سرمایه‌ می‌کنند. اگرچه IPOها تنها با سرمایه‌گذاران سروکار دارند، اما ICOها ممکن است حامیانی را به سوی خود بکشانند که چندان حرفه‌ای نیستند و صرفاً مایل به سرمایه‌گذاری در یک پروژه هستند؛ درست مانند یک گلریزان! منتها تفاوت عرضه اولیه سکه با گلریزان، این است که حامیان عرضه اولیه سکه، نیم‌نگاهی هم به بازگشت سرمایه خود دارند!

آخرین اطلاعات درباره عرضه اولیه بورس

تاریخچه ICO

پیشینه عرضه اولیه سکه به قدمت تاریخ رمزارزها است؛ اما اگر بخواهیم از سالی به‌عنوان مبدأ ظهور فراگیر این روش نوین جذب سرمایه یاد کنیم، بی‌تردید، سال ۲۰۱۷ است. در آن سال بالغ بر ۵.۶ میلیارد دلار از طریق رویدادهای مختلف عرضه اولیه سکه، سرمایه جذب شد. در ادامه نیز و در ۲ ماه نخست سال ۲۰۱۸ دستکم ۵۰ عرضه اولیه سکه موفق برگزار و طی آن بیش از یک میلیارد دلار سرمایه جمع‌آوری شد.

اکنون با حاکم‌شدن آرامش بر فضای صنعت رمزارزها، رویدادهای عرضه اولیه سکه نیز با آرامش بیشتری دنبال می‌شود. از سال ۲۰۱۷ به این سو، عرضه‌های اولیه بسیاری آمده و رفته‌اند که تنها معدودی از آن‌ها توانسته‌اند انتظارات سرمایه‌گذاران خود را برآورده و به موفقیت دست پیدا کنند. بسیاری از عرضه‌های اولیه با شکست مواجه شدند و همین اتفاق، پای نهادهای عالی نظارتی مالی را به این حوزه باز کرد. سرمایه‌گذاران ما‌لباخته‌ای که در این عرضه‌ها مشارکت کرده بودند، با شکایت از مجریان عرضه‌ها و فشار بر نهادهای نظارتی باعث شدند تا قوانین سفت‌وسختی برای برگزاری عرضه اولیه سکه وضع شود. بنابراین دیگر مانند گذشته، به‌راحتی نمی‌توان اقدام به عرضه اولیه سکه و جذب سرمایه کرد.

 

عرضه اولیه سکه چگونه کار می‌کند؟

زمانی که یک شرکت نوپای فعال در حوزه رمزارزها می‌خواهد اقدام به جذب سرمایه از طریق برگزاری رویداد عرضه اولیه سکه کند، معمولاً پیش از هر چیز، دست به انتشار مقاله‌ای موسوم به سپیدنامه می‌زند و در آن چیستی پروژه، اهداف آن، سرمایه موردنیاز، سهم بنیانگذاران از توکن‌های صادرشده، نوع ارزهای مورد پذیرش و مدت زمان اجرای عرضه اولیه سکه را تشریح می‌کند.

در طول برگزاری عرضه اولیه سکه، علاقه‌مندان و حامیان پروژه می‌توانند توکن‌های آن را با پرداخت ارزهای رایج یا دیجیتال خریداری کنند. این توکن‌، درست همانند برگه‌های سهام یک شرکت است که در خلال رویداد عرضه اولیه سهام فروخته می‌شود.

در ICOها اگر سرمایه جذب‌شده، کمینه بودجه موردنیاز شرکت مجری را تأمین نکند، تمامی پول‌های جمع‌آوری‌شده به سرمایه‌گذاران بازگرداننده می‌شود. به‌این‌ترتیب، ICO شکست می‌خورد و ناموفق قلمداد می‌شود. بااین‌حال، اگر به اندازه کافی سرمایه جذب شود، مجریان پروژه می‌توانند اهداف تصریح‌شده در سپیدنامه خود را دنبال کنند و به‌این‌ترتیب، ICO کار خود را با موفقیت به پایان می‌برد.

 

توکن ICO چیست؟

توکن‌های عرضه‌شده در یک ICO می‌توانند واجد ویژگی‌های اقتصادی متفاوتی باشند؛ برخی از این توکن‌ها، توکن‌های کاربردی هستند، برخی دیگر توکن اوراق بهادارند و شماری از آن‌ها نیز یک ارز قلمداد می‌شوند. به‌طور خلاصه، هر توکن در حکم یک گواهی سرمایه‌گذاری دیجیتال است که می‌توان از آن برای خریداری محصولات یا خدمات شرکت ناشر توکن استفاده کرد یا آنکه می‌توان از آن همانند برگه سهام شرکت ناشر بهره برد.

 

چگونه تشخیص دهیم یک ICO معتبر است یا نه؟

از آنجا که به‌طور عمده، قوانین و چارچوب‌های نظارتی مدون و مشخصی برای ICOها وجود ندارد، بنابراین سرمایه‌گذاری و مشارکت در آن‌ها کاری بسیار پرریسکی قلمداد می‌شود. در میان انبوه ICO‌هایی که روزانه برگزار می‌شوند، تشخیص سره از ناسره به‌شدت دشوار است و تنها خبرگان حوزه رمزارزها می‌توانند از پس این کار بربیایند. بنابراین اگر هنوز تازه‌کار هستید و مدت زیادی نیست که به قلمرو رمزارزها قدم گذاشته‌اید، از سرمایه‌گذاری بی‌محابا در ICOها پرهیز کنید. بااین‌حال، شاید بتوانید با مطالعه سپیدنامه ICO، پرس‌وجو از فعالان کارکشته حوزه رمزارزها، نگاهی به سوابق اعضای کلیدی ICO و مواردی از این دست، بتوانید تا حدی یک ICO را ارزیابی کنید.

تفاوت زیادی میان توکن و برگه سهام وجود دارد. یک توکن‌، واجد هیچ‌گونه ارزش ذاتی یا پشتوانه حقوقی و قانونی نیست، حال آنکه برگه سهام به‌دلیل عبور از غربال‌های سازمان‌های نظارتی، از ضمانت حقوقی برخوردار است

علاوه‌براین، وب‌سایت‌هایی از جمله Coinschedule.com می‌توانند شما را در یافتن ICOهای معتبر راهنمایی کنند. در این وب‌سایت‌ها ICO‌هایی فهرست شده‌اند که پیش‌تر از غربال کارشناسان گذشته‌اند و تا حدودی می‌توان به موفقیت آن‌ها امید بست. با‌این‌حال، از یاد نبرید که هیچ‌گاه به‌تنهایی و با اتکای صرف بر اطلاعات این وب‌سایت‌ها اقدام به سرمایه‌گذاری در هیچ‌یک از ICOها نکنید.

 

بهترین و موفق‌ترین عرضه اولیه سکه (ICO)

با رشد روزافزون صنعت رمزارزها می‌توان میزان موفقیت ICOها را محاسبه کرد. کافی است مقدار پول جمع‌آوری‌شده در ICO را با نرخ بازگشت سرمایه آن مقایسه کنید تا سنجه‌ای قابل اتکا از موفقیت آن ICO در اختیار داشته باشید.

تاکنون شماری از ICOها توانسته‌اند به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کنند. ICO اتریوم یکی از ICOهایی است که در سال ۲۰۱۴ برگزار و در مدت‌زمان ۴۲ روز، بیش از ۱۸ میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرد و در ادامه، با گذشت زمان به یکی از برترین پروژه‌های حوزه رمزارزها تبدیل شد و توانست پس از بیت‌کوین در جایگاه دوم پرارزش‌ترین رمزارز بازار جای بگیرد.

ویژگی‌های نوآورانه این پلتفرم از جمله اپلیکیشن‌های توزیع‌شده و قراردادهای هوشمند باعث شد تا تحولی فراگیر در حوزه رمزارزها پدید آید. قیمت این رمزارز در زمان عرضه اولیه، چیزی در حدود ۰.۶۷ دلار بود؛‌ اکنون اما بهای آن از مرز هزار دلار فراتر رفته است. به‌این‌ترتیب، سرمایه اولیه کسی که در ICO اتریوم مشارکت داشته، امروزه بیش از ۱۵۰۰ برابر شده است.

 

روش‌های جایگزین برای عرضه اولیه سکه (ICO)

صنعت رمزارزها به‌طور مداوم در حال رشد و تکامل است و علاوه‌بر ICO امکان بهره‌گیری از روش‌های تازه‌ای را برای تأمین مالی و پشتیبانی از پروژه‌های بلاک‌چینی در اختیار علاقه‌مندان گذاشته است. از جمله این روش‌ها می‌توان به عرضه توکن اوراق بهادار یا STO که مخفف Security Token Offering و عرضه اولیه صرافی یا IEO که مخفف Initial Exchange Offering است، اشاره کرد.

عرضه اولیه توکن اوراق بهادار (STO)

در STO همانند ICO یک رمزارز یا توکن از سوی سرمایه‌پذیر در اختیار سرمایه‌گذار قرار می‌گیرد. STO از منظر نوع جذب سرمایه و اجرا از ICO بسیار پیچیده‌تر است. در یک STO، یک توکن اوراق بهادار، معرف یک قرارداد سرمایه‌گذاری برمبنای یک دارایی پایه همچون سهام، اوراق قرضه یا صندوق سرمایه‌گذاری است. بنابراین، یک توکن اوراق بهادار، معرف اطلاعات مالکیت یک محصول سرمایه‌گذاری است که روی بلاک‌چین ثبت و ضبط می‌شود. STO را می‌توان یک روش ترکیبی از ICO و IPO قلمداد کرد.

سرویس‌های آنلاینی وجود دارند که به‌کمک آن‌ها در عرض تنها چند ثانیه می‌توان توکن‌های رمزارزی جدیدی را صادر کرد. ولی سرمایه‌گذاران باید بدانند که این مجریان ICO هستند که در مورد چگونگی برگزاری ICO، صدور توکن، توزیع و انتقال آن تصمیم می‌گیرند و هیچ نظام بالغ نظارتی مانند آنچه در بازار سهام وجود دارد، برای پایش عملکرد آن‌ها در دسترس نیست

عرضه اولیه سکه صرافی (IEO)

یک IEO عرضه اولیه‌ای است که روی پلتفرم یک صرافی رمزارزی خاص انجام می‌شود. برخلاف ICO در IEO، یک صرافی به‌نمایندگی از استارتاپی که به‌دنبال جذب سرمایه است، فرایند برگزاری عرضه اولیه را مدیریت می‌کند. از تفاوت‌های IEO و ICO این است که هر کسی می‌تواند در یک ICO شرکت کند، اما تنها کسانی می‌توانند در یک IEO مشارکت کنند که پیش‌تر در صرافی مجری IEO ثبت‌نام و احراز هویت کرده باشند. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، سرمایه‌گذاری در یک IEO آسان‌تر از مشارکت در یک ICO است.

 

مزایا و معایب عرضه اولیه سکه (ICO)

یک شرکت، به‌راحتی می‌تواند برای ایجاد توکن، دست به برگزاری عرضه اولیه سکه بزند. سرویس‌های آنلاینی وجود دارند که به‌کمک آن‌ها در عرض تنها چند ثانیه می‌توان توکن‌های رمزارزی جدیدی را صادر کرد. ولی سرمایه‌گذاران باید بدانند که این مجریان ICO هستند که در مورد چگونگی برگزاری ICO، صدور توکن، توزیع و انتقال آن تصمیم می‌گیرند و هیچ نظام بالغ نظارتی مانند آنچه در بازار سهام وجود دارد، برای پایش عملکرد آن‌ها در دسترس نیست.

نکته: تفاوت زیادی میان توکن و برگه سهام وجود دارد. یک توکن‌، واجد هیچ‌گونه ارزش ذاتی یا پشتوانه حقوقی و قانونی نیست، حال آنکه برگه سهام به‌دلیل عبور از غربال‌های سازمان‌های نظارتی، از ضمانت حقوقی برخوردار است.

سرمایه‌گذاران اولیه ICO‌ها امید دارند که پس از چندی شاهد موفقیت شرکت‌هایی باشند که سهام آن‌ها را در قالب توکن خریداری کرده‌اند. اگر این شرکت‌ها به موفقیت دست پیدا کنند، ارزش توکن‌های آن‌ها بسیار افزایش می‌یابد و به‌این‌ترتیب، سود هنگفتی نصیب سرمایه‌گذاران اولیه می‌شود. بنابراین پتانسیل دریافت بازده‌های بسیار بالا از جمله مزیت‌های انکارناپذیر ICO‌ها برای سرمایه‌گذاران اولیه است. البته نباید از این نکته غافل شد که سرمایه‌گذاری در ICO درمقایسه‌با مشارکت در عرضه اولیه سهام، به‌دلیل دوربودن از تیررس نهادهای نظارتی با ریسک‌های بسیار بیشتری روبه‌رو است.